به گفته پروفسور اندرو کوتس، نویسنده اصلی مقاله‌ای که اخیرا در رابطه با این کشف جدید منتشر شده، در حالی که وجود آب بر زیر یخ‌های سطحی انسلادوس عجیب به نظر نمی‌رسد، اما این یون‌های تازه کشف شده که زیاد هم دوام ندارند، شاهد دیگری برای اثبات وجود یک اقیانوس از آب مایع در زیر لایه یخی انسلادوس که تمام سطح این قمر را پوشانده به حساب می‌آیند و هر جا آب، کربن و انرژی وجود داشته باشد، شرایط وجود حیات نیز وجود دارد. اما به گفته وی آنچه دانشمندان را متحیر ساخته، میزان بسیار بالای این یون‌ها در قمر انسلادوس است.
به گزارش سازمان فضایی ایران، دستاوردهای علمی اخیر، بر اساس مطالعات انجام شده توسط دانشمندان آزمایشگاه علوم فضایی مولارد وابسته به دانشگاه لندن بر روی تصاویر و داده‌های فضاپیمای کاسینی-هویگنز ناسا به دست آمده است. این فضاپیما در ماه‌های نخست ماموریت خود به دور سیاره زحل، ستونی از ابری را شناسایی کرده بود که منشاء آن فوران‌های بخار آب و ذرات یخی از سطح قمر بودند. در سال 2008 کاسینی-هویگنز با پرواز به سوی این توده ابرمانند این اطلاعات را به زمین مخابره کرد.
پیش از این، علاوه بر زمین، دنباله‌دارها و همچنین تیتان، قمر دیگر زحل، تنها اجرام سماوی در منظومه شمسی محسوب می‌شدند که در آنها یون‌های منفی ملکول آب وجود دارد. بر روی سطح زمین، این یون‌ها در مکان‌هایی که آب مایع در جریان است، به وفور یافت می‌شوند.
